Muz Sesleri / Ece Temelkuran / Everest Yayınları

Adı                              : Muz Sesleri

Yazar                          : Ece Temelkuran

Çeviren                       : -
Sayfa                          : 280

Yayın Evi                   : Everest Yayınları
Baskı                          : 01/01/2010
Fiyat                          : 15,00 TL

* İnsan çok yalnızken, bir tane daha kendinden doğruyordu içinde, ''Korkma'', desin diye.

sf. 8

* Zenginlerin böyle tuhaf bir yanı vardır Filipina. Yoksulluğun üzerini üniformalarla örterler. Sanırım birinin kendilerine kölelik etmesi fikri rahatsız ediyor onları. O yüzden bir insandan başka bir şeye benzetmeye çalışıyorlar hizmetkarları. Üniformalar bu işe yarar, sakın unutma bunu ve asla bir üniforma giyme.

sf. 22

* Her ilişkinin gizli bir mezarlığı vardır. Eğer iki kişiden biri bu mezarlığı yalnız ziyaret etmeye başlamışsa pek yakında o mezarlık, ilişkinin de ebedi istirahatgahı olacak demektir.
  Sakın o mezarlığı yalnız ziyaret etme. Ne olursa olsun yanındaki adamı da sürükle. Yoksa bir gün o mezarlıkta yalnız kalırsın.

sf. 32

* Bir insan bir insanda başka bir hayatın kapısını görünce aşık olur.

sf. 36

* Siz, akarken çarpacağı taşlardan korkan bir su gibisiniz.

sf. 104

* İnsanların tek evi diğer insanlar. Birini kaybedince bu yüzden sadece birini kaybetmezsin, evin de gider.
   Birlikte yaşanan hikayeler, insanları birbirinin evi yapar.

sf. 111

* Değişirken değişmeyi, kaybolmayı ve yok olmayı göze alacaksın.

sf. 130

* Üstünü örttü. Görünmemek için. Herkesin çok fazla göründüğü bir çağda görünmemeyi seçtiği için.

sf. 178

* Ben, benden nefret hakkı olmayanın minnetini istemiyorum.

sf. 186

* Deniz o yaralı yeri öpmek istedi, her kadın gibi, her erkeğin bir kadında yaralı yeri günün birinde öpmek istemesi gibi.

sf. 215

* Bir hikaye, bir adam, bir şehir insanı başka biri yapmıyorsan, içinden orada olduğunu edemediği birini çıkarmıyorsa neydi ki zaten!...

sf.

* Bir kez başladığında savaş, barış sadece bir sonraki savaşı bekletir.

sf. 251

*  Yüzünde korkulu bir şehvet, sanki tam içine girilmeden önce...

sf. 272