Adı : Eroin Güncesi
Yazar : Kanat Güner
Çeviren : -
Sayfa : 128
Yayınevi : MP Yayınevi
Baskı : 1. Basım
Fiyat : 8,50 TL
* Ya Allah yoksa?
Devlet, hükümet olmasa?
Para?
Bütün yaşayacağım bu dünyada olacaksa?
Karşı olma hakkım varsa?
Ya ben beni yönetenlerden daha zekiysem?
Niye bazı şeylere anlamasam da uymak zorundayım?
Şu kocaman dünyada bana niye bu kadar küçük bir rol verilmiş?
Ya seks?
Burnumu her deliğe sokmaya başladım. İlk delik, bütün fakültelerin marjinallerinin sığındığı sosyal etkinlik kulüpleri, yani tiyatro kulübü oldu. İnsanlar böyle yerlerde ya çiftleşiyor ya da masturbasyon yapıyorlardı. İlk sevgilimi orada buldum, uzun zaman da ona katlandım.
sf. 9
* Sahneye girmem gereken yeri ayarlayamadım ama çıkmam gereken yeri biliyorum.
sf. 17
sf. 17
* İçmek istiyorum! Düşüncelerimden yorgun düşmek istemiyorum, yaşadıklarımdan mutlu olmak istiyorum.
sf. 22
* Neden her şey güzel olmaz yaşamak bu kadar güzelken.
sf. 26
* Adi bir entellektüel fahişeyim ben!
sf. 31
* İnsanların kendi sorumluluklarını başkasının sırtına yükleme merakı, sahiplenme gibi büyük bir hata, hala çocukluğumuzdaki masal sonlarını arıyor olmamız, yanılsamadan ibaret aşklar ve en önemlisi yalnızlıktan duyulan korku sonucu bu ikili kombinasyonu deniyoruz.
sf. 41
* Kocaman sigaralar sarılıyor, sıra kimdeyse tek nefes alıyor, peygamber solda olsa bile sağdan dönüyordu. Cigaralığın, jointin bu raconuna herkes özen gösteriyordu.
sf. 74
* Halbuki son sevgilinizi bilemeyeceğiniz gibi son iğnenizi de hiçbir zaman bilemiyorsunuz.
sf. 86
* Şimdi bir ceset kadar duygusuz yaşıyorsam, bir kadavra duyarlığı içindeysem dünyaya karşı bunları ona borçluyum.
sf. 90
* Yaşamak bu kadar dürüst olmamayı gerektiriyorsa ben oynamıyorum!
sf. 93
* Yanımda konu mankeni gibi bir sevgili taşıyacağıma yalnız olurum, sömürmediğimden emin olurum daha iyi.
sf. 94
* Uçurumun o kadar kenarında duruyordu ki üflemem bile yeterliydi.
sf. 106
* Ama ne demiş adamın biri: İntihar, umutsuzluk ile cesaretin keşistiği yerde gerçekleşir!
sf. 107
* Belli mi olur, belki selam için tekrar sahneye çıkma şansı verirler ve o zaman iyi alkış alırsın.
sf. 110
* Allah biliyor ya bu koca kentte kaos yaşanmıyor, kaos yaşıyordu. Herkes öylesine kabullenmişti ki, çizgi film gibi şeyler yaşanıyor, insanlar bakıp geçiyorlardı. Ben takılıyordum herşeye. Alışılacak gibi değil, büyüdükçe büyüyecek gibi bir şeydi.
sf. 123
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder